li beirut

 

کسی توی فیسبوک li beirut فیروز را گذاشته.

گوش می‌کنمش و دلم رنگ غروب جمعه می‌شود. رنگ روزهایی که قرار بود سبز باشند اما شبیه آبی کبود بودند برای من. روزهای صدای جیغ. صدای زن همسایه که هرشب بدون  یک روز غیبت، مشت گره کرده‌اش را می‌برد بالای پشت بام خانه‌اش و فریادش را که از پشت چادر گل گلیش می‌گذشت، می‌ریخت روی سر این شهر زخمی...

بعدا این پست را ادامه می دهم...