جان بی تو خُرَم کی شود...؟

حالا دیگر مَردی را دارم که دلم برای یک عمر می‌خواهَدَش و دلش برای یک عمر می‌خواهَدَم و می‌توانم سرم را بگذارم روی شانه‌هایش و بگویَم:

"چنانت دوست می‌دارم، که گر روزی فراق افتد، تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم..."

 

پ.ن: خدایا شکر نعمت‌هایت. شکر بنده‌های خوبت...