بازگشت

به قول بچه‌ها: منم بازی؟

 

یک چیزی را امسال بیشتر از هرچیز دیگری فهمیده‌ام: کلمات مأمن‌ترینند برای من. باید به کلمات برگشت. به تک‌تک حروف و آوا و واج‌های گرم دوست‌داشتنیشان... هیچ‌چیز و هیچ‌کس جای این پناهگاه را برای من نمی‌گیرد.

بیشتر اینجا می‌نویسم.

کاش کسی هنوز بخواند مرا...:)